Ahtialański program kosmiczny

Ahtialański program kosmiczny (aht. Ахтіаљант Вєрнаарт ???, AV?) - projekt rządowy Związku Ahtialańskiego, rozpoczęty 12 marca 2003 roku. Jego celem jest wzięcie przez Ahtialię udziału zarówno w projekcie "Niebiański Pomost" Haivoori, jak i w wyścigu po tytuł pierwszego człowieka, który stanął na księżycach tej planety. Plan został podpisany w 2003 roku i od tego czasu trwa wyścig techniczny po to, by Związek Ahtialański miał praktyczną możliwość najpierw wejścia na orbitę planety, a później wysłania swojego człowieka na oba księżyce.

Niebiański pomost

"Niebiański pomost" jest projektem rządu Międzynarodowej Republiki Homitau - jedynego państwa na planecie, które jest wyłączone z międzynarodowego paktu antywojennego, przez co mają do niego wstęp mają ludzie ze wszystkich kontynentów. Prawo republiki jednakże mówi, że jedynie przywódcy obcych państw mogą wejść na jej teren. Wieloletnią tradycją jest, że przywódcy państw spotykają się na Wielkiej Światowej Konferencji (aht. Ір гранті пєнтоа ю маара, rey. ޑަޔަނނާ ކީމު ވެލަމ). Podczas tej z 1992 roku ogłoszono projekt, według którego można było umożliwiać ludziom z różnych kontynentów spotkanie się ze sobą, ale tylko w przestrzeni kosmicznej - tak, że osoba z cechami innego kontynentu nie wejdzie na nie swój teren. Pomysł wywołał wiele kontrowersji, ale największe państwa świata, w tym kraje ahtialańskie poza Unaktą poparły go. Ekstremiści zażądali ścisłych praw, które przyczyniły się do powstania szeregu norm prawnych w ramach paktu antywojennego, który podpisało de facto 100% obecnych przywódców państw. Główne postanowienia to:

• Pojazd może wyjść poza strefę swojego kontynentu jedynie lecąc powyżej 30 000 metrów, jeśli spadnie poniżej 25 000 metrów, wszelkie państwo na kontynencie, które jest poniżej, ma obowiązek samolot zestrzelić. Linię 25 000 metrow nazwano "linią śmierci"
• Pojazd, który dokona nieprawidłowego reentry i zejdzie poniżej linii śmierci nad obcym kontynentem przepada, a jego załoga ginie
• Pojazd nie może być kierowany przez ludzi pochodzących z różnych kontynentów (chyba że jest stacją kosmiczną lub bazą księżycową)
• Pojazd, który ma wylecieć powyżej linii śmierci, poza granice macierzystego kontynentu, ma prawo do startu z własnego kontynentu, ale musi być uprzednio zarejestrowany w republice Homitau. Musi posiadać specjalny nadajnik informujący o pozycji i stanie pojazdu, mieć dopuszczoną do tego typu lotów załogę, być pozbawiony wszelkiej broni (wyj. patrz poniżej) i elementów szpiegowskich. Wszystkie dane o pojeździe, a także jego historia, muszą być przekazane władzom republiki Homitau i udostępnione publicznie.
• Rząd państwa posiadającego pojazd ma prawo, chociaż nie obowiązek, zainstalować w pojeździe system autozniszczenia.

Związek Ahtialański posiada 6 zarejestrowanych maszyn zdolnych do lotów suborbitalnych i orbitalnych. Są to asibary typu Вонтра 15-ВО "grzmot", napędzane silnikami odrzutowymi na paliwo mir z załączonymi pompami typu turbo na paliwo dodatkowe amma oraz podwieszone pod kadłubem silniki niebo Наарт typu ScramJet. Do wznoszenia i opadania używa prawie ćwierć tony asininy, ale oprócz tego ma zainstalowane silniki hover (pionowe). Do operacji w warunkach braku atmosfery używa silników RCS i retro (przednich). Samoloty te dokonały już lotów suborbitalnych.

Wyścig po księżyce

Aktualnie Związek Ahtialański nie przoduje w astronautyce. Republika Loimia z kontynentu Vinui wykonała swoje misje orbitalne i obecnie raczej szykuje się do lądowania na pierwszym księżycu Haivoori - na Ytnapie - niż do budowania stacji kosmicznej dla Homitau. Jednak Ahtialia zajmuje w rankingu zaawansowania technicznego i liczby testów drugie miejsce i de facto ma większe szanse na postawienie tam swojego człowieka, ponieważ inwestuje w samoloty kosmiczne zamiast w drogie, skomplikowane i przede wszystkim jednorazowe rakiety.

Lista misji

Misje w programie AVC

Kod misji	Maszyna	Pilot	Data	Odległość	Maksymalna prędkość	Maksymalna wysokość	Uwagi
RAM 1	Вонтра 15-ВО Ныsа "kałuża"	Lyekenmay Jakarnamu 36 l., Unakta	05.08.2006	wyspa Neelu - An	Mach 6,048	32 600 m	pierwszy lot, testowy, wykonany w programie AVC
RAM 2	Вонтра 15-ВО Ныsа "kałuża"	Lyekenmay Jakarnamu 36 l., Unakta	12.08.2006	wyspa Neelu - Quilkaç	Mach 12,483	52 220 m	prawie zakończył się katastrofą lotniczą, opanowanie i pomysłowość pilota ocaliły mu życie - gdyby nie zahamował jakoś pojazdu, spłonąłby w atmosferze, pilot w krytycznym momencie zdecydował się użyć hamulców powietrznych, przez co zmniejszył swoją prędkość, a zarazem temperaturę wywołaną przez tarcie
RAM 3	Вонтра 15-ВО Туігєр "kamień"	Kanemiya Ino Mai 31 l., Suarna	01.02.2007	wyspa Neelu - Quilkaç	Mach 14,006	50 129 m	nowy asibar został wyposażony w płytki żaroodporne, które miały pomóc maszynie przetrwać reentry
RAM 4	Sомє 62-Д -	lot bezzałogowy	16.04.2008	Harnia - Quilkaç	Mach 19,994	62 129 m	bezzałogowy asibar Sомє 62-Д wykonuje pierwszy prawidłowy lot przy użyciu silnika Наарт
RAM 5	Sомє 62-Д -	lot bezzałogowy	28.05.2008	Quilkaç - Harnia	Mach 20,125	68 420 m	-
RAM 6	Вонтра 15-ВО Туігєр "kamień"	Kanemiya Ino Mai 32 l., Suarna	28.05.2008	Turaaka - Quilkaç	Mach 20,195	75 900 m	Pierwszy lot suborbitalny, zakończony reentry
RAM 7	Вонтра 15-ВО Туігєр "kamień"	Kanemiya Ino Mai 32 l., Suarna	15.06.2008	Turaaka - Quilkaç	Mach 21,006	79 900 m	Pierwszy spacer kosmiczny, trwający 23 sekundy
TON 1	Вонтра 15-ВО Іљља "wiara"	Lyekenmay Jakarnamu 38 l., Unakta	25.03.2009	Harnia - Harnia	Mach 24,260	113 250 m	25 marca, o godzinie 4:55 czasu harniańskiego "Illa" przekroczyła linię Karmana i weszła na orbitę. O 16:30 pilot opuścił maszynę i sprawdził stan pojazdu, spędzając w otwartej przestrzeni około 15 minut. 26 marca o godzinie 16:00 "Illa" zeszła z orbity pod kątem 1,14402° i o 16:52 pomyślnie wylądowała w Harnii. Pilota powitano jak bohatera.
TON 2	Вонтра 15-ВО Іљља "wiara"	Kanemiya Ino Mai 33 l., Suarna	1.05.2009	Harnia - Harnia	Mach 25,348	152 410 m	Umieszczenie drugiej w historii świata satelity na orbicie Haivoori. Satelita "Blask" bada próżnię w przestrzeni kosmicznej i promieniowanie.
TON 3	Вонтра 15-ВО Туігєр "kamień"	Kanemiya Ino Mai 33 l., Suarna	29.05.2009	Quilkaç - Quilkaç	Mach 26,004	PeA 228,7km ApA 229,3km Ecc 0,0000	Satelita “Koitau” żar bada zachowanie się obiektów na NOOH.
ŞOM 1	Катара 7	bezzałogowy	21.06.2009	Quilkaç - Ytnap	N/D	N/D	Sonda Katara 7 miała zanieść lądownik "An" na księżyc Ytnap, badając jego powierzchnię, wielkość i szukając odpowiedniego miejsca do lądowania dla pojazdów załogowych. Główny moduł z nieznanych przyczyn zawiódł w trakcie lotu do księżyca.
ŞOM 2	Катара 8	bezzałogowy	21.07.2009	Quilkaç - Ytnap	N/D	N/D	Nowa sonda Katara 8 została wyniesiona na orbitę, gdzie nastąpił wybuch napędu przy próbie wyrzutu przygotowawczego transferu.
ŞOM 3	Катара 9	bezzałogowy	10.09.2009	Quilkaç - Ytnap	N/D	N/D	Katara 9 została wyniesiona na orbitę, po czym transfer w kierunku Ytnap został rozpoczęty i wykonany prawidłowo. Ze względu na niewielkie błędy w obliczeniach i niesprawności systemu manewrowego, jak również i ograniczeń związanych z paliwem, sonda nie trafiła na żądaną orbitę okołorównikową księżyca, lecz pionowo od południowego bieguna do północnego, mimo to udało się uzyskać zdjęcia powierzchni. Po wykonaniu jednego obrotu pojazd wypadł z orbity.
Misje planowane
ŞOM 4	Катара 10	bezzałogowy	15.02.2010	Quilkaç - Ytnap	N/D	N/D	Katara 10 ma nie tylko trafić na orbitę Ytnap, ale wylądować i zanieść lądownik "An" (w wersji już piątej).

Przypisy

Portal Ahtialia - dostęp do artykułów Conlanger Wiki dotyczących Ahtialii.