Armia ahtialańska

Бааs ю Туаак Sтааб (Siła Uderzeniowa) to nazwa armii ahtialańskiej, struktury obronnej całego Związku Ahtialańskiego. Na mocy ustawy z 23 listopada 2008 roku każdy kraj ma prawo posiadania własnej armii, która jednak podporządkowana jest zwierzchnikowi federalnych sił zbrojnych, którym jest jaart wojenny (obecnie Palau Kerratone), a w czasie wojny także arcyjaart (obecnie Baihate Xaindy).

Cel

Zasadniczym celem Siły Uderzeniowej jest prowadzenie działań wojennych w każdym znaczeniu, tzn. że wszystkie formy siły państwowo zorganizowanej znajdują się pod pojęciem wojska, co oznacza, że nie istnieją oddzielne organizacje takie jak choćby policja (wyjątek w Suarnie i Unakcie).

DA4 Draak.

Siła Uderzeniowa ma także obowiązek pomocy humanitarnej, ochrony życia ludzkiego w czasach pokoju, dotrzymywania umów międzynarodowych (КАТА), stania na straży НВIХ, pomocy w usuwaniu skutków wszelkich katastrof, zarówno naturalnych, jak i spowodowanych przez człowieka, dokonywania egzekucji, neutralizacja skażeń, powstrzymywania agresywnych manifestacji, pilnowania porządku i prawa zarówno w miastach, jak i we wsiach. W zakres obowiązków pod pojęciem działań wojennnych kryją się wszystkie typy pracy wojskowej: atak i obrona na lądzie, w powietrzu, na wodzie, obrona granic, usuwania niepożądanych ładunków wybuchowych, prowadzenie badań nad technologiami broni, pojazdów, asibarów, łaobarów i inne.

Hierarchia

W całym Związku Ahtialańskim hierarchia wojskowa jest taka sama i dzieli ludzie na stopnie, nadając im odpowiednie obowiązki i przywileje. W kolejności od najwyższej rangi do najniższej są to (nazwy nieprzetłumaczone jeszcze na język polski):

1. Јаарт ю Ҳаван (Palau Kerratone) & Артіјаарт (Baihate Xaindy, tylko w czasie wojny),
2. Пєнтоа ю Ҳаван (Rada Wojenna Ahtialii),
3. Канда ю Торљу (dowodzi więcej niż jedną armią),
4. Канда Sарта (dowodzi armią),
5. Іммітау (koordynuje działania grup wojska wewnątrz armii),
6. Sєљу (dowodzi grupami wojska),
7. Sєљу ю Sарта (koordynuje działania oddziałów wewnątrz grupy wojska),
8. Ґєєн (dowodzi oddziałem)
9. Sєљу ю Ѯарs (szeregowy najwyższego stopnia)
10. Хан јукӓ (szeregowy wysokiego stopnia)
11. Хан (szeregowy)

Działy

Czołg "ogień" KA440 i wyrzutnia "smok" DA3

Siła Uderzeniowa podzielona jest na działy wojskowe ze względu na rodzaje wykonywanych działań. Są to:

• siły piechoty,
• siły pancerne,
• artyleria,
• siły powietrzne,
• marynarka wojenna,
• oddziały specjalne,
• żandarmeria,
• wywiad wojskowy.

Oprócz tego planuje się powołać dział broni masowego rażenia, lecz od 2007 roku rozwijanie projektów broni masowej zagłady typu broń atomowa jest skutecznie powstrzymywana przez protesty zarówno większości jaartów, jak i opinię publiczną.

Wyposażenie

Całe wyposażenie militarne jest pochodzenia ahtialańskiego z wyjątkiem amulckich czołgów typu Gana (Ґана).

Czołgi

Czołg "wąż" (Бозуар-60)

• 6420 czołgów lekkich typu wąż Бозуар-60 (Stara Ahtialia, rok produkcji 1982; załoga 3 osób; dł. wraz z armatą 8,20 m, szer. 3,20 m; masa 28 900 kg do 36 400 kg przy pełnym załadunku; maks. prędkość z pełnym załadunkiem 90 km/h po drodze, 70 km/h w polu, 50 km/h po piasku; pancerz kompozytowy grubości 150 mm; uzbrojenie: 1 armata kal. 90 mm z zapasem do 200 pocisków, 1 automatyczny i 2 ręcznie sterowane karabiny maszynowe typu Нууна kal. 8 mm z zapasem 4000 pocisków na wszystkie; wyposażenie dodatkowe: 5 granatów rozbryzgowych, 10 granatów błyskowych, wyposażenie saperskie, apteczka do pierwszej pomocy)
• 1200 ciężkich czołgów typu ogień Фонка-КА440 wspomaganych asininą (Suarna, rok produkcji 1970; załoga 5 osób; dł. wraz z armatami 11,40 m, szer. 4,02 m; masa bez wspomagania nawet do 120 ton przy pełnym załadunku, waga przy wspomaganiu ok. 40 ton; maks. prędkość z pełnym załadunkiem i przy wspomaganiu 71 km/h po drodze, 69 km/h w polu, 56 km/h po piasku; pancerz podwójny kompozytowy grubości 320 mm z warstwą promieniującą; uzbrojenie: 2 armaty kal. 140 mm z zapasem do 50 pocisków na działo, 2 ręcznie sterowana karabiny maszynowe typu Нууна kal. 8 mm z zapasem 1800 pocisków na obie, 2 zsynchronizowane działa automatyczne typu Фатаљ kal. 25 mm z zapasem 5000 pocisków na oba; wyposażenie dodatkowe: 10 granatów rozbryzgowych, 20 granatów błyskowych, 2 granaty implozyjne, wyposażenie saperskie, apteczka do pierwszej pomocy)
• 300 czołgów mikrofalowych typu strach Ґана-820 (Amultia, rok produkcji 1942; załoga 2 osób; dł. 4,40 m, szer. 2,60 m; masa 15 200 kg; maks. prędkość 140 km/h po drodze przy modelach wspomaganych asininą, 100 km/h bez, 90 km/h w polu, 32 km/h po piasku; pancerz antyatomowy grubości 200 mm z wkładem ołowiu grubości 50 mm i kadmu 5 mm; uzbrojenie: 2 punktowe miotacze mikrofal ADS (przedni i tylny) o częstotliwości ok. 94 GHz i długości 3 mm zasięgu 700 metrów, 1 terenowy kołowy miotacz mikrofal tego samego typu zasięgu działania 20 metrów, 2 karabiny maszynowe typu Sєям kal. 7,9 mm z zapasem 3000 pocisków; wyposażenie dodatkowe: 20 granatów rozbryzgowych wraz z ręcznym granatnikiem Дакє2, 10 granatów błyskowych, 5 granatów implozyjnych, wyposażenie saperskie, apteczka do pierwszej pomocy, apteczka do pomocy przy poparzeniach)
• 50 bezzałogowych fortec gąsienicowych typu król Нєє002 wspomaganych asininą (Ȳnyti, rok produkcji 2004; brak załogi - obsługa zdalna przynajmniej 4 osób; dł. z armatami 15,20 m, szer. 5,30 m; masa bez wspomagania nawet 190 ton przy pełnym załadunku, waga przy wspomaganiu 52 tony; maks. prędkość 69 km/h po drodze, 59 km/h w polu, 30 km/h po piasku; pancerz wzmacniany grubości 500 mm z warstwą promieniującą; uzbrojenie: 1 ciężka armata kal. 140 mm z zapasem 200 pocisków, 1 armata burząca kal. 210 mm z zapasem 50 pocisków, 2 automatyczne karabiny maszynowe typu Нууна kal. 8 mm z zapasem 4000 pocisków na działo, 2 granatniki z zapasem 50 granatów rozbryzgowych, 50 błyskowych, 10 elektromagnetycznych, 10 zapalających i 2 bombami neutronowymi; wyposażenie dodatkowe: armatka antykontaminacyjna, układ autodestrukcyjny Ҳоон).

Artyleria

• 4200 wyrzutni rakiet typu smok Draak DA3 (Stara Ahtialia, rok produkcji 2000; dł. 8,20 m, szer. 3,60 m; masa 49 200 kg przy pełnym załadunku; maks. prędkość 82 km/h po drodze, 70 km/h w polu, 69 km/h po piasku; przy złożonym pojeździe pancerz kompozytowy do 150 mm grubości, przy stykach płyt 100 mm; uzbrojenie: 1 hydrauliczna platforma z 10 wyrzutniami rakiet kal. 120 mm, z zapasem przewożonym w osobnym pojeździe opancerzonym łuska Хаља 1, najczęściej 20 rakiet burzących ВА-10, 100 zwykłych ВА-02, 20 zapalających ҀА-62, 10 neutronowych ЫТ 1 i 50 elektromagnetycznych ВА-58; zasięg wystrzału zależy od pocisku, od lekkich ВА-02 o zasięgu 29 km do ciężkich ВА-10 o zasięgu do 8 km, 2 ręcznie sterowane karabiny maszynowe typu Нууна kal. 8 mm z zapasem 2000 pocisków na każdy; wyposażenie dodatkowe: 20 granatów rozbryzgowych, zestaw pierwszej pomocy)
• 8400 wyrzutni rakiet typu smok Draak DA4 wspomagany asininą (Stara Ahtialia, rok produkcji 2001; dł. 10,00 m, szer. 4,00 m; masa 45 200 kg przy pełnym załadunku; maks. prędkość 130 km/h po drodze, 120 km/h w polu, 98 km/h po piasku; przy złożonym pojeździe pancerz kompozytowy do 300 mm grubości z wkładem antyatomowym 50 mm ołowiu, przy stykach płyt 200 mm z wkładem 10 mm; uzbrojenie: 3 hydrauliczne platformy z 5 wyrzutniami rakiet kal. 142 mm na każdej, z zapasem amunicji przewożonym w osobnym pojeździe opancerzonym łuska Хаља 2, najczęściej 20 rakiet burzących ВА-12, 100 zwykłych ВА-04, 20 zapalających ҀА-68, 10 neutronowych ЫТ 2 i 50 elektromagnetycznych ВА-60; zasięg wystrzału zależy od pocisku, od lekkich ВА-04 o zasięgu 32 km do ciężkich ВА-11 o zasięgu do 10 km, 1 automatyczny i 2 ręcznie sterowane karabiny maszynowe typu Нууна kal. 8 mm z zapasem 1000 pocisków na każdy; wyposażenie dodatkowe: 20 granatów rozbryzgowych, zestaw pierwszej pomocy; możliwości przebudowy na pojazd nawodny oraz wymianę głównej platformy na platformę z 1 wyrzutnią rakiet stratosferycznych płatek kwiatu Ланік 10 kal. 200 mm zdolnych trafić cel z dokładnością do 300 mm z jednego końca kontynentu na drugi)
• 12000 samobieżnych dział typu mene Мєнє-430 (Suarna, rok produkcji 1956; dł. 6,20 m, szer. 3,15 m; masa 42 300 kg przy pełnym załadunku; maks. prędkość 50 km/h po drodze, 50 km/h w polu, 30 km/h po piasku; pancerz wzmacniany do 80 mm grubości; uzbrojenie: haubica mene kal. 120 mm z zapasem 50 pocisków; wyposażenie dodatkowe: wyposażenie saperskie, zestaw do pierwszej pomocy)

Lotnictwo

Największy asibar świata, Sємєнчи (potwór). W czasie wojny dystansowej hiperforteca artyleryjska

• 5000 myśliwskich asiłaobarów typu wiedźma Ћајаака 19-Ћа (Stara Ahtialia, rok produkcji 1979; załoga: 2 pilotów; rozpiętość: 8,7 m, długość: 12 m, wysokość: 4 m; masa bez wspomagania 29 ton; typ silnika pchającego: do M0,8¹ na paliwie mir; prędkość maks. w powietrzu: M0,8, w wodzie: 100 km/h; prędkość wznoszenia VS: do 200 m/s; pułap: 12 500 m wzwyż i 1000 m p.p.m.; zasięg: 6400 m; uzbrojenie: 1 działo automatyczne typu Фатаљ kal. 25 mm z zapasem 1000 pocisków, 6 rakiet naprowadzanych metodami IR, UV i laserową ВА-104, 2 bomby ЫШ-6)
• 1200 bombardujących asibarów typu związek Ҁыркаі 32-Ҁы (Suarna, rok produkcji 1986; załoga: 5 osób, w tym 2 pilotów, 1 łącznik i 2 bombardierów; rozpiętość: 39 m, długość: 12 m, wysokość 6 metrów; masa bez wspomagania 60 ton; typ silnika pchającego: do M0,8 na paliwie mir; prędkość maks. w powietrzu M0,8, niezdolny do poruszania się w wodzie; prędkość wznoszenia VS do 230 m/s; pułap: 16 200 m wzwyż; zasięg: 12 200 m; uzbrojenie zawiera bomby dowolnego rodzaju, których łączna masa nie może przekroczyć 30 ton)
• 800 szpiegowskich asibarów supersonicznych typu sztuczny Ssӓпӓда 10-Ssӓ (Kaurkan, rok produkcji 2003; załoga: 4 osoby, w tym 2 pilotów, 1 operator urządzeń szpiegowskich i 1 inżynier; rozpiętość: 10,24 m, długość: 15 m, wysokość 4 metry; masa bez wspomagania 90 ton; typ silnika pchającego: do M1 na paliwie mir, do M3,6 turbopompy na paliwie amma; prędkość maks. w powietrzu M3,6, niezdolny do poruszania się w wodzie; prędkość znoszenia VS do 280 m/s; pułap: 25 000 m wzwyż; zasięg: 7 650 m; uzbrojenie: na wypadek awarii silnika naddźwiękowego 1 działo automatyczne typu Фатаљ kal. 25 mm z zapasem 1000 pocisków i 5 rakiet naprowadzanych metodami IR, UV i laserową ВА-104; dodatkowe wyposażenie: urządzenia szpiegowskie)
• 6 eksperymentalnych asibarów hipersonicznych typu grzmot Вонтра 15-ВО (Unakta, rok produkcji 2006; załoga: do 10 osób, w tym 2 pilotów, inżynier, astronauta, lekarz, specjalista misji oraz do 4 pasażerów; rozpiętość: 15 m, długość 19 m, wysokość 5 m; masa bez wspomagania 50 ton; typ silnika pchającego: do M1 na paliwie mir, do M4 turbopompy na paliwie amma 4, do M25 2 silniki typu niebo Наарт (ScramJet); inne silniki: RCS, retro o sile 25% ciągu silników podstawowych, hover o sile 20% ciągu silników podstawowych; prędkość maksymalna: ograniczone jedynie paliwem i tarciem atmosfery; maks. prędkość wznoszenia: bez ograniczeń; pułap: bez ograniczeń, choć dotychczas najwyższe misje były wykonywane na wysokości do 70 km; brak uzbrojenia czy wyposażenia szpiegowskiego).

¹M (liczba Macha) oznacza prędkość dźwięku w atmosferze Haivoori.