Conlang Wiki
Znaczniki: VisualEditor apiedit
Znaczniki: VisualEditor apiedit
Linia 6: Linia 6:
   
 
=== Panowanie: ===
 
=== Panowanie: ===
Cesarz objął rządy w 1969 r. i po uroczystej intronizacji w Pałacu Cesarskim w Sali Księżycowej i Kaplicy Potrójnej Mocy Oceanu (''Suó-nánkurii-cháka'') odebrał honory wojskowe- armia przywitała go stukrotnym wystrzałem z 25 armat. Po dobraniu składu Kancelarii, władca zaczął prowadzić, na tyle, na ile pozwalał mu rząd, asertywną i pozytywną politykę zagraniczną, odwiedzając ponownie kraje południowego Esakaru, ale i tradycyjnych przyjaciół i sojuszników z północy, jak Haobanię, czy Rodanię. Monarcha stara się także aktywnie uczestniczyć w kształtowaniu polityki wewnętrznej i choć jego kompetencje są tu także ograniczone, ma prawo wetować ustawy i proponować własne poprawki, czego w praktyce nie robi. W 2007 r. np. cesarz zawetował ustawę rządzącej wówczas Rady Wolności i Demokracji , która miała zmniejszyć ilość szpitali w kraju, czy ograniczającej pomoc dla seniorów w 2010 r. Często jednak mediuje przy konfliktach parlamentarnych, np. w 1972, 1999 i 2008 roku oraz napomina strony sporów politycnych, przypominając o jedności państwowej i potrzebue solidarności i zrozumienia.
+
Cesarz objął rządy w 1969 r. i po uroczystej intronizacji w Pałacu Cesarskim w Sali Księżycowej i Kaplicy Potrójnej Mocy Oceanu (''Suó-nánkurii-cháka'') odebrał honory wojskowe- armia przywitała go stukrotnym wystrzałem z 25 armat. Po dobraniu składu Kancelarii, władca zaczął prowadzić, na tyle, na ile pozwalał mu rząd, asertywną i pozytywną politykę zagraniczną, odwiedzając ponownie kraje południowego Esakaru, ale i tradycyjnych przyjaciół i sojuszników z północy, jak Haobanię, czy Rodanię. Monarcha stara się także aktywnie uczestniczyć w kształtowaniu polityki wewnętrznej i choć jego kompetencje są tu także ograniczone, ma prawo wetować ustawy i proponować własne poprawki, czego w praktyce nie robi. W 2005 r. np. cesarz zawetował ustawę rządzącej wówczas Rady Wolności i Demokracji , która miała zmniejszyć ilość szpitali w kraju, czy ograniczającej pomoc dla seniorów w 2010 r. Często jednak mediuje przy konfliktach parlamentarnych, np. w 1972, 1999 i 2008 roku oraz napomina strony sporów politycnych, przypominając o jedności państwowej i potrzebue solidarności i zrozumienia.
   
 
Para cesarska doczekała się pięciorga potomków:
 
Para cesarska doczekała się pięciorga potomków:

Wersja z 16:40, 23 cze 2017

Cesarski sztandar Higanii

Sztandar cesarski Hìamō (od 1969 r.).

Hìamō (ur. 15 czerwca 1947 r. w Nántomô w Kūchyì)- od 1969 r, cesarz Higanii.

Życiorys

Cesarz Hìamō urodził się 15 czerwca 1947 r. w Cesarskim Szpitalu Stołecznym (Kāwā-gānkìn-saihó) w centralnej dzielnicy Nántomô w Kūchyì, nieopodal Pałacu Cesarskiego, jako trzecie dziecko (pierwszy syn) cesarza Kailā (1922-1969); (pan.1945-1969) i cesarzowej Sùwó (ur. 1924 r.). Do 1969 r. nosił książęce imię Taurèh Gìci i tytuł: Hēwāmóji wā somdó Nācó Taurèh Gìci - "Jego Cesarska Wysokość Cesarski Książę Koronny [będący] pod opieką Niebiańskich Duchów Taurèh Gìci"/ W wieku 4 lat po raz pierwszy uczestniczył w paradzie wojskowej z okazji święta Pamón. Gruntownie wykształcony w Rządowym Zespole Szkół Państwowych (Sānhó-gekukì-kukó-raodó). W 1968 r. ukończył studia na Wydziale Geologii na stołecznym Uniwersytecie Cesarskim. Zanim objął tron, jako książę koronny (hēwāmóji) złożył wiele wizyt zagranicznych, promując zwłaszcza swój kraj i umacniając jego pozycję w Południowoesakarskiej Wspólnocie Gospodarczej. 15 grudnia 1968 r. następca tronu poślubił Cêduk Haunó (ur. 12 września 1947 r.), córkę adwokata i lekarki pochodzącą z Kēmdu. Po nagłej śmierci w wyniku wylewu swego ojca, Kailā, w marcu 1969 r., książę został cesarzem. Intronizowano go 1 czerwca 1969 r. w Pałacu Cesarskim. 15 czerwca cesarz powołał swą Kancelarię (Kāwālaihó). Do tej pory monarcha mianował 19 kanclerzy i mimo wielu kryzysów politycznych i gospodarczych, cieszy się niezachwianym autoretytetem i miłością poddanych.

Panowanie:

Cesarz objął rządy w 1969 r. i po uroczystej intronizacji w Pałacu Cesarskim w Sali Księżycowej i Kaplicy Potrójnej Mocy Oceanu (Suó-nánkurii-cháka) odebrał honory wojskowe- armia przywitała go stukrotnym wystrzałem z 25 armat. Po dobraniu składu Kancelarii, władca zaczął prowadzić, na tyle, na ile pozwalał mu rząd, asertywną i pozytywną politykę zagraniczną, odwiedzając ponownie kraje południowego Esakaru, ale i tradycyjnych przyjaciół i sojuszników z północy, jak Haobanię, czy Rodanię. Monarcha stara się także aktywnie uczestniczyć w kształtowaniu polityki wewnętrznej i choć jego kompetencje są tu także ograniczone, ma prawo wetować ustawy i proponować własne poprawki, czego w praktyce nie robi. W 2005 r. np. cesarz zawetował ustawę rządzącej wówczas Rady Wolności i Demokracji , która miała zmniejszyć ilość szpitali w kraju, czy ograniczającej pomoc dla seniorów w 2010 r. Często jednak mediuje przy konfliktach parlamentarnych, np. w 1972, 1999 i 2008 roku oraz napomina strony sporów politycnych, przypominając o jedności państwowej i potrzebue solidarności i zrozumienia.

Para cesarska doczekała się pięciorga potomków:

JCW Księżniczka Mimó (Mimó wāsaenì)- ur. 19 stycznia 1970 r., księżniczka Saiwaó od 1981 r.

JCW Książę Yobó (Yobó hēwāmóji)- ur. 28 marca 1972 r., następca tronu

JCW Księżniczka Sarēi (Sarēi wāsaenì)- ur. 9 października 1974 r., księżniczka Bakici od 1981 r.

JCW Książę Daetó (Daetó wāmikú/wāmóji)- ur. 9 października 1974 r., książę Kaiwaó od 1989 do 2014 r., przekazał tytuł synowi, Remige

JCW Księżniczka Limâu (Limâu wāsaenì)- ur. 2 stycznia 1977 r., księżniczka Abāshii