Hìamō

Sztandar cesarski Hìamō (od 1969 r.).

ō

Hìamō (ur. 15 czerwca 1947 r. w Nántomô w Kūchyì)- od 1969 r, cesarz Higanii.

Życiorys

Cesarz Hìamō urodził się 15 czerwca 1947 r. w Cesarskim Szpitalu Stołecznym (Kāwā-gānkìn-saihó) w centralnej dzielnicy Nántomô w Kūchyì, nieopodal Pałacu Cesarskiego, jako trzecie dziecko (pierwszy syn) cesarza Kailā (1922-1969); (pan.1945-1969) i cesarzowej Sùwó (ur. 1924 r.). Do 1969 r. nosił książęce imię Taurèh Gìci i tytuł: Hēwāmóji wā somdó Nācó Taurèh Gìci - "Jego Cesarska Wysokość Cesarski Książę Koronny [będący] pod opieką Niebiańskich Duchów Taurèh Gìci". W wieku 4 lat po raz pierwszy uczestniczył w paradzie wojskowej z okazji święta Pamón. Gruntowne wykształconie do poziomu licealnego odebrał w Rządowym Zespole Szkół Państwowych (Sānhó-gekukì-kukó-raodó). W 1968 r. ukończył studia na Wydziale Geologii na stołecznym Uniwersytecie Cesarskim. Zanim objął tron, jako książę koronny (hēwāmóji) złożył wiele wizyt zagranicznych, promując zwłaszcza swój kraj i umacniając jego pozycję w Południowoesakarskiej Wspólnocie Gospodarczej. 15 grudnia 1968 r. następca tronu poślubił Cêduk Haunó (ur. 12 września 1947 r.), córkę adwokata i lekarki pochodzącą z Kēmdu. Po nagłej śmierci w wyniku wylewu swego ojca, Kailā, w marcu 1969 r., książę został cesarzem. Intronizowano go 1 czerwca 1969 r. w Pałacu Cesarskim. 15 czerwca cesarz powołał swą Kancelarię (Kāwālaihó). Do tej pory monarcha mianował 19 kanclerzy i mimo wielu kryzysów politycznych i gospodarczych, cieszy się niezachwianym autoretytetem i miłością poddanych.

Panowanie:

Cesarz objął rządy w 1969 r. i po uroczystej intronizacji w Pałacu Cesarskim w Sali Księżycowej i Kaplicy Potrójnej Mocy Oceanu (Suó-nánkurii-cháka) odebrał honory wojskowe- armia przywitała go stukrotnym wystrzałem z 25 armat. Po dobraniu składu Kancelarii, władca zaczął prowadzić, na tyle, na ile pozwalał mu rząd, asertywną i pozytywną politykę zagraniczną, odwiedzając ponownie kraje południowego Esakaru, ale i tradycyjnych przyjaciół i sojuszników z północy, jak Haobanię, czy Rodanię. Monarcha stara się także aktywnie uczestniczyć w kształtowaniu polityki wewnętrznej i choć jego kompetencje są tu także ograniczone, ma prawo wetować ustawy i proponować własne poprawki, czego w praktyce nie robi. W 2005 r.. cesarz skierował do Najwyższej Izby Decydującej ustawę rządzącej wówczas Rady Wolności i Demokracji , która miała zmniejszyć ilość szpitali w kraju, czy ograniczającej pomoc dla seniorów w 2010 r. Często też mediuje przy konfliktach parlamentarnych, np. w 1972, 1999 i 2008 roku oraz dyskretnie napomina strony sporu politycznego, przypominając o jedności państwowej, a także potrzebie solidarności i zrozumienia.

Życie prywatne

Relacje z rodziną

Cesarz wychowywał się pod opieką obojga rodziców, bez powierzania nad nim pieczy dworskim guwernantkom. Taką wolę wyraziła cesarzowa Sùwó. Młody książę Taurèh często wyjeżdżał z rodzicami w plener, by nie oddychać "kurzami sztywnej etykiety", jak później wspominała cesarzowa-matka. Latem 1964 roku, 17-letni przyszły cesarz i jego brat, 12-letni książę Tabó, wymknęli się bez wiedzy dworu na kilkudniowy biwak nad jeziorem Samakō nieopodal stolicy. Powiadomiony o tym cesarz rozkazał gwardii cesarskiej i policji poszukać chłopców. Po kilku dniach odnaleźli się, cali i zdrowi, smażąc złowione ryby przy namiocie, o czym też opowiada z rozbawieniem matka cesarza. Taurèh miał niełatwe relacje z ojcem, bowiem Kailā był surowy i czuł się odpowiedzialny za księcia koronnego Cesarstwa, po latach jednak sam monarcha z czułością wspomina dość młodo zmarłego ojca. Relacja z matką była i jest czuła i głęboka, cesarzowa-matka łagodziła niejednokrotnie męża i godziła go z synem, pomagała też dzieciom wejść w nieczuły świat ceremoniału dworskiego. Podobno cesarzowa osobiście szykowała ( i nadal szykuje) synowi na przemówienia i podróże drugie śniadanie i zapasową odzież.

Następca tronu poznał swą przyszłą żonę, Cêduk Haunó w 1966 r. w trakcie studiów na Uniwersytecie Cesarskim w Kūchyì. On studiował geologię, ona filologię osońską. Podobno młodzi zaprzyjaźnili się, chodząc wspólnie na mecze piłki siatkowej. Poślubiając dziewczynę 15 grudnia 1968 r. następca tronu wiedział, że będzie ona musiała wejść w świat sztywnej etykiety, ceremoniału i intryg oraz wyrzec się prywatności. Wspierał ukochaną w trudnych chwilach po ślubie. Śmierć ojca księcia, cesarza Kailā, wstrząsnęła krajem. Zmarł na wylew w wieku zaledwie 47 lat. Haunó, teraz już cesarzowa, towarzyszyła i towarzyszy monarsze w trakcie wizyt krajowych i międzynarodowych. Po dość silnym konflikcie na dworze wywołanym niechęcią cesarzowej-matki do pochodzącej z ludu księżniczki, a teraz już cesarzowej, po narodzinach dzieci Sùwó doceniła miłość i zaangażowanie synowej. Cesarz regularnie zabierał dzieci na wyjazdy nad morze i na Północne Wyżyny, wpajał im patriotyzm, empatię i miłość do natury. Blisko jest także ze swymi piętnastoma wnukami, nie zmieniło tego krótkie napięcie na linii monarcha- książe Sāhóri po ujawnieniu jego związku z naukenijską piosenkarką i skandalistką, Kudâl Göpi, z którą zresztą wkrótce zerwał. Hìamō z chęcią uczestniczył w rozwijaniu pasji swych dzieci, np. księżniczki Mimó do nurkowania, czy księcia Yobó do ptaków, dzięki niemu z sukcesem ukonczył ornitologię na uniwersytecie w Remók w Sagō, czy wnuków: tabloidy pewnego razu pokazały cesarza jadącego na rolkach z księciem Gināu, często maluje też z księżniczką Sació i jeździ konno z księciem Remige. Para cesarska miłością otacza także prawnuki, ponoć ulubieńcem pradziadka jest Wâwâo, z którą pokazał się podczas wizyty w Państwowym Instytucie Technologicznym w prowincji Lóhi. Media obiegło też słynne selfie pary cesarskiej i prawnuka Ôulu, urodzonego w lutym 2017 r., przez które cesarz zyskał jeszcze większa sympatię młodszego pokolenia.

Pasje i zainteresowania

Do zainteresowań monarchy należą: wędkarstwo, jeździectwo i modelarstwo, którą to pasję podziela z wnukiem, księciem Ishimó. Prawdziwa jednak pasja cesarza to geologia, która studiował na UC. Uczestniczył w wielu wyprawach geologicznych podczas swej młodości, obecnie zaś patronuje Narodowemu Instytutowi Geologicznemu i Higańskiemu Stowarzyszeniu Miłośników Geologii, zawsze z przyjemnością pojawia się na sesjach i gościnnie na wykładach na krajowych uniwersytetach. Pasję tę zaszczepił w synu Daetó do tego stopnia, że w latach 2008-2011 prowadził internetowy program "Kui-bó!" ("Witaj,geologio!"), w którym omawiał dane dziedziny geologii i opisywał studenckie doświadczenia samego cesarza. Hìamō podziela też pasje wnuków, jak kolarstwo, nurkowanie, ornitologię- w 2015 r. założył nawet stację badawczą na terenie ogrodów Pałacu Cesarskiego, a na terenie pałacu Taiyó w prowincji Sâfu polecił objąć ochroną tereny rozrodcze higańskich ptaków wodnych.

Cesarz w trakcie nauki w liceum i na studiach uczęszczał na kurs higańskich sztuk walki nónmi i tèbi. Pisywał przez jakiś czas opublikowane w 2008 r. wiersze, ukazane w tomiku Ifómi ("Zamyślenie"), z którego dochód z sprzedaży trafił do powodzian z Bānsamú.

Zmiany na dworze cesarskim

Hìamō jest pierwszym cesarzem, który studiował na państwowym uniwersytecie, choć nie pierwszą osoba z rodziny cesarskiej (była nią księżna Chôkki, w l.1949-'53 i 1955-'58 studiowała teorię muzyki). Jako pierwszy monarcha zezwolił na wpuszczanie odwiedzających do posiadłości cesarskich kilka razy w roku. Uzgodnił przejęcie przez rząd części już od XIX, czy nawet XVII w. nieużytkowanych willi i innych majątków dworskich, przekształcając je w muzea. Agencje dworskie za jego panowania znacząco ograniczyły lub całkowicie zliwidowały rządowe apanaże z racji realnych, bądź tytularnych majątków książąt koronnych i innych członków rodziny. Od 1990 r. dochód przynosi jedynie majątek zarządzany przez agendy rządowe w księstwie Sawaó, co prawdopodobnie od 2020 r. również ulegnie zmianie. W 1984 r. powołano Komisję Kontroli (Kacchi-sehó), która wyeliminowała przypadki korupcji przy drobniejszych przetargach związanych z okolicznościowymi wydarzeniami, od 1992 r. zaś lista wydatków cesarskich jest publikowana corocznie w biuletynach rządowych, dworskich, a od 2004. także w internecie. W 2002 r. obniżono koszty utrzymania powozów i rydwanów cesarskich, używano tylko i wyłącznie w czasie parad i świąt, zaś w 2005 r. obniżono pensje przedstawicieli kapłaństwa i starożytnych rodów sprawujacych ceremonie na dworze. W 1987 r. zmniejszono liczbę słuzby pałacowej z całego kraju z 7000 do 4500, zaś w 2008 r. do 2000.

Cesarz przywiązuje dużą wagę do "zejścia z wyżyny" i otwartości rodziny cesarskiej na ludzi i zmieniajace się czasy. Monarcha regularnie odwiedza nie tylko świątynie i muzea, ale i szpitale, restauracje, szkoły, sierocińce, a nawet lokalne bary i targowiska. Rodzina cesarska od lat 80. wspiera i nagradza innowacyjnych, niezaleznych twórców, a także przedsiebiorców, wynalazców i animatorów życia kulturalnego. 80 % dochodów dworskich z należących do Pałacu stołecznych chramów trafia bezpośrednio do fundacji i szpitali. Jednocześnie cesarz nie stroni od pogawędek ze zwykłymi ludźmi, niejednokrotnie przechadzając się po różnorodnych zakątkach Kūchyì- np. w 2006 r, odwiedził maleńki targ rybny w dzielnicy Usói, zaś w 2015 r. awangardową kawiarenkę Imaó.

Pod wpływem cesarzowej, lub z samodzielnej inicjatywy, cesarz zniósł, lub poluzował wiele sztywnych zasad ceremoniału dworskiego, np. dotyczących ukłonu, czy zakazu uśmiechania się, czy mówienia, nim cesarz tego nie zrobi. Stara sie utrzymywać serdeczne i przyjacielskie stosunki ze służbą, gwardzistami pałacowymi i kapłanami, poluzować odwieczne ceremoniały i powagę, jednocześnie z zachowaniem starożytnych tradycji. Dba, by dwór cesarski nie był powiązany z jakimkolwiek ośrodkiem wpływów, skutecznie powstrzymuje się od poufałych kontaktów z jakimkolwiek ze swych kanclerzy, czy innych polityków.

Rodzina cesarska:

Para cesarska doczekała się pięciorga potomków:

JCW Księżniczka Mimó (Mimó wāsaenì)- ur. 19 stycznia 1970 r., księżniczka Saiwaó od 1981 r.

JCW Książę Yobó (Yobó hēwāmóji)- ur. 28 marca 1972 r., następca tronu

JCW Księżniczka Sarēi (Sarēi wāsaenì)- ur. 9 października 1974 r., księżniczka Bakici od 1981 r.

JCW Książę Daetó (Daetó wāmikú/wāmóji)- ur. 9 października 1974 r., książę Kaiwaó od 1989 do 2014 r., przekazał tytuł synowi, Remige

JCW Księżniczka Limâu (Limâu wāsaenì)- ur. 2 stycznia 1977 r., księżniczka Abāshii