Jkatsay Çuldanin (Ur. 2 grudnia 1893 roku w Harnii, zmarł 7 maja 1956 także w Harnii) ahtialański dyktator. Arcyjaart w latach 1920 - 1923, praktycznie rządził jednak do 1956 roku. Jego rządy doprowadziły do zamiany Ahtialii w państwo policyjne, zapoczątkował kryzys międzynarodowy, który zakończył się w 1998 roku wojną. Dzieciństwo i młodość[]Urodził się w Tiam (Fianeuk nr 28) 2 grudnia 1893 roku. Informacje o jego wczesnym dzieciństwie nie są znane, podejrzewa się jednak, że był świadkiem morderstwa własnych rodziców, a İrmiole Herdvaitai i Meytlaka Siajirmina nie byli jego prawdziwymi rodzicami. Ukończył szkołę w Harnii z najlepszymi wynikami, 30 grudnia 1914 pozwolono mu wstąpić do Ahtialańskiej Partii Narodowej, gdzie wykazał się niezwykłą dyscypliną, posłuszeństwem, inteligencją i przede wszystkim charyzmą. W 1915 roku odbył podróż do Makratii. Gdy Iletti İbas złożył dymisję, Jkatsay Çuldanin wygłosił wyjątkowo agresywne przemówienie, poparte wieloma oczerniającymi Makratów faktami. Do 1917 roku wygłosił w sumie 4 przemówienia, przez które uzyskał w całym państwie ogromną popularność. Za panowania Ŀapominu Letta kontynuuje swoją działalność i w końcu jego popularność staje się tak wielka, że ludność Ahtialii opowiedziała się za usunięciem arcyjaarta. 16 lipca 1920 roku Jkatsay Çuldanin został arcyjaartem. Arcyjaart[] Çuldanin - Makracka podobizna z 1922 roku. Jako arcyjaart szybko nadużył władzy i wprowadził represje dla Makratów na terenie całego podległego mu państwa, prosił o nie także przywódców Yınıti, Unakty i Suarny, tym samym nastawiając do siebie wrogo mieszkańców silnej w owych czasach Makratii. Dla Makratów szczytem staje się zastrzelenie dwudziestu więźniów. Rozwścieczony dost Makratii Syrmaitar Tikdair wypowiedział 12 czerwca 1922 roku Ahtialii wojnę. Jkatsay Çuldanin osobiście dowodził wojskami i gdy Ahtialia na początku 1923 roku wygrała, obywatele okrzyknęli go bohaterem. Przez dwa miesiące pracował niemal wyłącznie nad odbudową kraju ze zniszczeń spowodowanych wojną, czym zyskał jeszcze większą popularność. 26 marca 1923 roku zabrał ze skarbu państwa ogromną ilość pieniędzy i złożył dymisję. Mroczne czasy[]Gdy publicznie oświadczył, że najlepszym kandydatem na arcyjaarta jest Pamiryos Trabant, Ahtialańczycy wybrali tego ostatniego przewagą głosów niemal 80% do 20%. Nowy arcyjaart był jednak absolutnie posłuszny Jkatsay Çuldaninowi i terror w państwie jeszcze się zaostrzył. Gdy 16 sierpnia 1929 roku pozornie władzę przejmuje Teloceik Nelon, właściwie krajem rządzi strach, a kandydatów na arcyjaartów było coraz mniej. Apogeum ucisku przypadło na lata 1939 - 1940. Władca Fuklinatlu Days podjął próbę wprowadzenia reform, po której zastrzelono mu żonę i czteroletniego syna, za atak wywiad ahtialański oskarżył Amultię, której władcy i funkcjonariusze wojskowi złożyli przysięgę, że ataku nie zaaranżowali. Fuklinatlu Days wystąpił publicznie 2 lipca 1940 roku, wygłosił krótkie przemówienie i popełnił samobójstwo. Władza Jkatsay Çuldanina nie ustaje ani na moment i wszyscy wybierani arcyjaarci byli niemal całkowicie mu posłuszni. Przez trzydzieści trzy lata granice do pozostałych państw były zamknięte, a egzekucje były tak powszechne, że zdarzały się ewakuacje całych wsi, gdyż nie nadążano z chowaniem rozkładających się, cuchnących ciał. W 1947 roku wybuchła epidemia grypy, która pochłonęła 3 mln ofiar na całym kontynencie. Ogromną ilość ofiar zebrał także głód. Koniec życia[]Władzę objęła w 1956 roku Xayijgnabfo Dorin. Dysponując oddziałem znakomicie wyszkolonych i oddanych jej komandosów już na początku swojego panowania rozkazała pojmanie Jkatsay Çuldanina. Przez dwa miesiące więziła go w skrajnie niehigienicznych i zagrażających życiu warunkach. Ostatecznie 7 maja 1956 został rozstrzelany w Harnii. Konsekwencje terroru[]Jkatsay Çuldanin stał się znienawidzonym przez całą Mikui symbolem ahtialańskiego patrioty, a partia ATP za priorytet swoich działań postawiła sobie wytępienie ksenofobii z ludzi i naprawienie szkód. Xayijgnabfo Dorin bardzo szybko naprawiła stosunki z innymi państwami, poza Makratią, z którą w złych stosunkach Ahtialia pozostała do dziś. Wiele starszych osób nosi na sobie fizyczne lub psychiczne ślady terroru. Doświadczenia te wkrótce po wojnie dystansowej stały się przyczyną pojmowania Ahtialańczyków przez ludy innych państw ahtialańskich za starszyznę kontynentu i rozpoczęła fascynację tym państwem, zakończoną w 2001 roku zjednoczeniem.
|
|||||||||||||||||||
Advertisement
914
stron
Jkatsay Çuldanin
Advertisement