- To jest propozycja artykułu niezaakceptowana przez społeczność twórców Panslawii.
Spór leksykalistów z fonologistami to jeden z odwiecznych sporów wśród jaruzyjskich slawistów dotyczący klasyfikacji języków jaruzyjskosłowiańskich. Dotyczy on kwestii, czy w sprawie podziału słowiańskich języków Jaruzji na podgrupy językowe ważniejsze są czynniki leksykologiczne, czy też fonologiczne.
Poglądy leksykalistów[]
- Podział języków jaruzyjskosłowiańskich na podgrupy powinien być ustalany w oparciu o słownictwo danych języków, nie zaś w oparciu o ich cechy fonologiczne.
- Fonologia i występowanie danych fonemów, a także ich rozwój to jedynie cechy obszarowe, nie wynikające z pokrewieństwa danych języków, a jedynie wzajemnych wpływów z powodu sąsiedztwa czy położenia na wspólnym obszarze i występowaniu wspólnego substratu.
Podział języków jaruzyjskosłowiańskich według leksykalistów:
- …
- …
- języki izolowane (szindadzki, leukoski)
Poglądy fonologistów[]
- Podział powinien być ustalany w oparciu o rozwój fonologiczny i występowanie określonych fonemów, nie zaś w oparciu o używany zasób słownictwa.
- Występowanie danych wyrazów to cecha obszarowe, nie wynikająca z pokrewieństwa danych języków, a jedynie ich sąsiedztwa, wpływów jednego na drugi czy też wzajemnych zapożyczeń (lub też zapożyczeń z jednego źródła).
Podział języków jaruzyjskosłowiańskich według fonologistów:
- języki centralne (bałthycki, szindadzki, szlawski)
- języki centralno-południowe (leukoski, selewski, zimny)
- języki północne (gardneński, rodzki, sweński)
- języki zachodnie (wiatycki, słowski)
A także języki o cechach mieszanych, takie jak np. spalski.
Artykuł niedokończony.